Βιωματική διδασκαλία στο Γενικό Λύκειο Αίγινας

​Την σχολική χρονιά που ολοκληρώθηκε, η καθηγήτρια Ζωή Γεωργιάδου μετά από πρόσκληση του Διευθυντή του Λυκείου Αίγινας Γιάννη Πούντου και στο πλαίσιο του μαθήματος project (υπεύθυνη εκπαιδευτικός Νεκταρία Κάππου) πραγματοποίησε τακτικά εβδομαδιαία μαθήματα με περιεχόμενο την τοπική Πολιτιστική Κληρονομιά. Ο στόχος της διδασκαλίας ήταν να αναδειχθεί η σημασία της διατήρησης της πολιτιστικής κληρονομιάς όλων των περιόδων, η ανακάλυψη με βιωματικό τρόπο αρχιτεκτονικών μνημείων της Αίγινας και η σύνδεση τους με την σύγχρονη εποχή και τον Τόπο.

Μετά την πραγματοποίηση διαλέξεων με διδάσκοντες και επισκέπτες, οι μαθητές επέλεξαν να αναλύσουν τα χαρακτηριστικά μνημείων που φωτογράφισαν και αποτύπωσαν στον εγγύς περιβάλλοντα χώρο τους. Στη συνέχεια μελέτησαν με επιτόπια επίσκεψη το σπίτι του Ροδάκη στο Μεσαγρό Αίγινας – ένα σημαντικό μνημείο Λαϊκής Αρχιτεκτονικής. Η μελέτη τους κατέληξε στην κατά ομάδες επεξεργασία διαφορετικών πλευρών του σπιτιού, όπως η διακόσμηση του, η τυπολογία, το κοινωνικό περιβάλλον όπου γεννήθηκε, οι όροι προστασίας, κ.ά., τα οποία στη συνέχεια ενώθηκαν σε ένα βιβλιαράκι, που αναρτάται.

Το σπίτι του Ροδάκη στην Αίγινα

Η Δραπετσώνα αποτελεί μία περιοχή με ιδιαίτερη σημασία από τα αρχαία χρόνια, λόγω της συμβολής της στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας, στον ενταφιασμό των οστών του Θεμιστοκλή στην περιοχή του οικοπέδου της [Α.Ε.Ε.Χ.Π.Λ.], αλλά και στη βιομηχανική ανάπτυξη του Πειραιά κατά τον 20ο αιώνα.
Η πτυχιακή αυτή εργασία ασχολείται με την αναδιαμόρφωση του πρώην εργοστασίου της “Ανώνυμης Ελληνικής Εταιρίας Χημικών Προϊόντων και Λιπασμάτων” [Α.Ε.Ε.Χ.Π.Λ.], σε πάρκο.
Στόχος της πρότασης μας είναι η δημιουργία ενός χώρου πρασίνου 275 στρεμμάτων, ζωτικής σημασίας για την υποβαθμισμένη περιοχή της Δραπετσώνας, με ταυτόχρονη ανακαίνιση και αποκατάσταση του υαλουργείου και των άλλων υπαρχόντων κτιρίων του οικοπέδου.
Το πάρκο θα περιλαμβάνει: Χώρο υποδοχής, χώρο ανάδειξης του ταφικού μνημείου του Θεμιστοκλή, μεγάλες ενότητες πρασίνου, διαμορφωμένες έτσι ώστε να φιλοξενούν διαφορετικού είδους δρώμενα, ποδηλατοδρόμους, ζώνες που θα λειτουργούν ως παρατηρητήρια, με κυριότερο το λιμενοβραχίονα Κράκαρη, υπαίθριο θέατρο, χώρο εστίασης, βιβλιοθήκη, διοικητικά γραφεία, χώρο αναψυχής, χώρους στάθμευσης οχημάτων, καθώς και μαρίνα ιδιωτικών σκαφών με χώρο τροφοδοσίας και επισκευής για τα σκάφη. Η διαμόρφωση του εξωτερικού περιβάλλοντος θα επεκτείνεται και στο εσωτερικό του κτιρίου του υαλουργείου, δημιουργώντας διαδρομές στο χώρο για τη θέαση των χαρακτηριστικών γνωρισμάτων του εσωτερικού του.

Λέξεις κλειδιά: βιομηχανία, Δραπετσώνα, εγκατάλειψη, Θεμιστόκλειο, λιπάσματα, υποβάθμιση

Αντικείμενο της πτυχιακής εργασίας αποτελεί η μελέτη και η σχεδίαση προϊόντων για το πωλητήριο του ΜΝΚ που να ανταποκρίνονται σε μια μοντέρνα, επικαιροποιημένη και ευρηματική οπτική γλώσσα, η οποία να καλύπτει τις ανάγκες ενός όλο και περισσότερο απαιτητικού, αγοραστικού κοινού διεθνώς. Αρχικά, στα πλαίσια διάλεξης με θέμα «Πωλητήρια Μουσείων | Διεθνείς Τάσεις και Εγχώρια Καταστήματα», πραγματοποιήθηκε έρευνα η οποία εφαρμόζει ποιοτικά και ποσοτικά μεθοδολογικά εργαλεία και η οποία συνέβαλε σημαντικά στο θεωρητικό υπόβαθρο της ΠΕ διευρύνοντας τα ποιοτικά της χαρακτηριστικά καθώς μελετά τις σύγχρονες διεθνείς σχεδιαστικές τάσεις και την πολιτική των μουσειακών καταστημάτων στον ελλαδικό χώρο, συμπεριλαμβάνοντας αισθητικές και υφολογικές αναλύσεις στο σχεδιασμό μουσειακών προϊόντων μεγάλων και δημοφιλών μουσειακών οργανισμών.

Το πωλητήριο του ΜΝΚ, στην Κρήτη, επιλέχτηκε ως μελέτη περίπτωσης, καθώς δεν ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες του μουσείου και στην εξελικτική του πορεία, περιορίζεται σε ελάχιστα προϊόντα προς πώληση και δεν καλύπτει τις ανάγκες των απαιτητικών επισκεπτών του, ειδικά των νεαρότερων ηλικιών, δεν προωθεί τη ταυτότητά του, θέματα τα οποία συνδέονται εντέλει και με την οικονομική βιωσιμότητά του. Στην ΠΕ διερευνάται ο ρόλος του σύγχρονου μουσειακού καταστήματος στα πλαίσια της ανάπτυξης του πολιτιστικού τουρισμού. Οι εννοιολογικοί άξονες για τη δημιουργία των οπτικών στοιχείων, στηρίζονται στη ζωή και το έργο του Νίκου Καζαντζάκη, ενώ η σχεδιαστική κατεύθυνση ορίζεται μέσα από έναν κατάλογο κριτήριων σχεδίασης που έχουν προκύψει από την έρευνα που έχει προηγηθεί.

Η τελική πρόταση, στα πλαίσια της προσπάθειας επίλυσης του σχεδιαστικού προβλήματος που αντιμετωπίζει το πωλητήριο του μουσείου, περιλαμβάνει μοναδικά και πρωτότυπα ως προς το ύφος αλλά και την «προστιθέμενη αξία» θεματικά σχέδια για κατηγορίες διακοσμητικών εφαρμογών σε σειρά πολιτιστικών προϊόντων /συλλογών προς πώληση. Τα προϊόντα αναπτύσσονται σε πέντε βασικές κατηγορίες όπως είναι η χαρτική και γραφική ύλη, οι εκτυπώσεις, η ένδυση, ο οικιακός εξοπλισμός και ο τεχνολογικός εξοπλισμός και διαθέτουν ενιαία αισθητική|υφολογική ταυτότητα σε ότι αφορά τη μορφή, τα χρώματα και τα υλικά.

Λέξεις κλειδιά: μουσειολογία, μουσειογραφία, πωλητήριο μουσείου, χρήστης και αγοραστικό κοινό